Tekst: Nick Tol – Telesport
Ray-Patrick Didder (25) wordt in Amerika klaargestoomd voor de meest toonaangevende honkbalcompetitie ter wereld: de Major League Baseball. Zes jaar geleden kwam zijn grote droom uit, toen hij bij MLB-club Atlanta Braves zijn eerste profcontract tekende. Ondertussen kan de geboren Arubaan vanavond zijn officiële debuut maken voor het Nederlands Koninkrijksteam, dat in Mexico begint aan de Premier12. Team USA is de eerste tegenstander op het prestigieuze toernooi, waaraan de beste twaalf teams van de wereldranglijst deelnemen.
Dat wordt meteen een zware kluif voor jullie.
,,Dat zeker, maar ik heb er wel heel veel zin in”, lacht Didder, die bij voorkeur Engels spreekt. ,,Ik ken een hoop jongens van Team USA. Er zitten ook wat van mijn teamgenoten tussen. Dat maakt het allemaal extra leuk. Als straks de voorbereiding op het nieuwe seizoen begint en je komt elkaar weer tegen, wil je natuurlijk wel die overwinning op zak hebben. Daar gaan we dan ook vol voor.”
In hoeverre is het speciaal voor jou om onderdeel te zijn van het Nederlands Koninkrijksteam?
,,Het voelt zeker bijzonder, vooral omdat het nu de eerste keer is. Het is voor mij een goed moment om aan de coaches te laten zien wat ik kan. Komende zomer zijn namelijk de Olympische Spelen in Tokio en daar zou ik dolgraag bij willen zijn. Dat toernooi staat met rood omcirkeld op mijn bucketlist, net zoals de World Baseball Classic in 2021. Maar goed, ik bekijk het stap voor stap. Eerst Premier12. En voor de Spelen moeten we onszelf begin volgend jaar eerst nog kwalificeren.”
Hoe is je relatie met Nederland? Kom je er weleens?
,,In 2012 ben ik er een keer geweest met mijn familie, maar toen heb ik niet heel veel kunnen zien. We waren in Amsterdam en het was ontzettend koud, terwijl ik een hekel heb aan kou. Dat neemt niet weg dat ik graag een keer terug wil om meer van het land te zien. Mijn broer en zussen wonen in Nederland en mijn ouders zijn er dit jaar nog geweest. Omdat ik het hele jaar door een druk schema heb, is het voor mij nu lastig om vaker te gaan. De vlucht vanuit Amerika is ook zo lang.”
Jouw positie als honkballer is korte stop. Daarmee ben je de speler die verdedigend de plaats inneemt tussen het tweede en derde honk. Je landgenoot Xander Bogaerts (Boston Red Sox) is misschien wel de beste korte stop ter wereld. Jij hebt een goede band met hem, toch?
,,Zeker, we kennen elkaar nu een jaar of acht. Hij is als een oudere broer voor me. Ik heb in de loop der jaren heel veel van hem geleerd en steek nog steeds veel van hem op. Het leven van een honkballer die de top wil bereiken, is lang niet altijd gemakkelijk. Bogaerts leert me om altijd positief te zijn en hard te werken, ook al worstel je nog zo erg. We hebben regelmatig contact en zien elkaar ieder jaar in Aruba. Dan spelen we videogames en trainen we samen. Dat is altijd leuk en leerzaam.”
De Washington Nationals wonnen deze week zeer verrassend de World Series van Houston Astros. Hoe beleef jij dat soort wedstrijden?
,,Deze World Series waren echt ongelooflijk, vooral omdat dit keer alle uitwedstrijden werden gewonnen. De Washington Nationals speelden in Houston voor meer dan 40.000 uitzinnige supporters, maar ze bleven zó kalm en gefocust hun taken uitvoeren. En ja, dan winnen ze de titel ook nog voor de eerste keer in hun clubhistorie. Dat is waar je het uiteindelijk allemaal voor doet als honkballer. In de VS speel je 162 competitiewedstrijden per jaar, maar het spelen en winnen van de World Series is waar iedereen van droomt. Uiteindelijk hoop ik het zelf ook zo ver te schoppen.”
